یافاطمه الزهراء

50خواص درمانی انار ضدافسردگی وشادابی

دفع مضرات دخانیات، تقویت معده، از بین برنده غم و اندوه و افزایش هوش آدمی از جمله 50 خواص خارق العاده انار هستند.به گزارش خبرنگار مهر، خداوند متعال در هر فصلی میوه های متناسب با آن فصل را آفرید تا آدمی بر اساس نیازهای جسمی خود از میوه ها استفاده کند. محققان طب قرآنی بر این عقیده اند که انار به عنوان یک میوه بهشتی از این جهت در فصل پاییز به بار می نشیند که فصل پاییز فصل خزان درختان و گرفتگی آسمان است و برای جلوگیری از افسردگی و نگرانی دانه های انار بسیار مفید بوده و موجب شادابی می شوند.

همچنین پزشکان و متخصصان تغذیه خواص انار را به 50 مورد تقسیم کرده اند:

1. پوست و ریشة انار ضدکرم

2.انار معتدل، مقوی، ملین، ادار آور و ضد تشنگی

3.اگر بعد از غذا انار شیرین خورده شود رنگ چهره زیبا و غذا آسان هضم می‌شود.

4 کسانی که لاغر هستند خوردن انار برای آنها مفید است البته نوع شیرین آن

5 انار شیرین برای کسانی که یرقان دارند مفید است، یک ساعت قبل یا بعد از غذا میل شود.

6 انار شیرین سرفه را تسکین می‌دهد و صدا را باز می‌کند (برای کسانی که آواز می‌خوانند)

7انار شیرین خارشهای بدن را تسکین می‌دهد.

8 طبع انار ترش سرد است.

9 مقوی معده و کبد است، البته انار شیرین

10کسانی که زخم معده دارند انار ترش ممنوع است. به طور کلی زیاده‌روی در مصرف انار ترش امکان به وجود آمدن زخم معده را دارد.

11 جهت درمان زخمهای دهان روزی چندبار آب انار ترش را در دهان نگه داشته و مزمزه نمایید.

12 جهت درمان زخم داخل بینی یا گوشت اضافی روی زخمها آب انار ترش را بجوشانید تا غلیظ شود، سپس با عسل مخلوط نمایید و بر روی آنها بمالید.

13 رب انار مقوی بدن و چاق کننده است.

14 رب انار یبوست می‌آورد.

15 خوردن انار غم و اندوه را از بین می‌برد.

16 کسانی که میل به خوردن خاک و چیزی دیگر دارند با خوردن رب انار از بین می‌رود.

17 خانمهای حامله اگر در دوران حاملگی رب انار بخورند ویار آنها از بین می‌رود.

18 برای از بین بردن ترشحات سادة زنانگی از دمکردة گل انار روزی 2 استکان استفاده شود. 5 گرم گل خشک در 200 سی‌سی آب جوش 20 دقیقه دم کرده، بنوشید.

19 برای کسانی که خروج مقعد دارند پوست انار خشک یا تازه را در آب بجوشانند صاف کرده و بعد از هر بار اجابت مزاج در داخل آب نیمگرم یا سرد آن بنشینند. برای کسانی که بواسیر دارند این عمل مفید است.

20 کسانی که کرم دارند حدود سه یا چهار گرم پوست انار را با یک لیوان آب گرم میل نمایند. بهتر است یبوست نداشته باشند اگر چنانچه یبوست دارند یک روز قبل از خوردن پودر پوست انار مسهل یا سوپ‌های ملایم بخورند و 2 ساعت بعد از خوردن پودر پوست انار مقداری سوپ میل شود.

21 کسانی که کم خون هستند یا احساس خستگی زیاد می‌کنند از دم کرده یا جوشاندة برگ انار به عنوان چای استفاده (10 گرم در 250 سی‌سی آب) کنند.

22  دم کردة برگ انار میگرن را برطرف می‌نماید. 5 عصر و آخر شب یک لیوان میل شود. 5 گرم گل انار در یک لیوان آب جوش دم کرده.

23 برای درمان کرم کدو بین 60 تا 90 گرم پوست خشک کردة ریشه با ساقة انار را در 2 لیوان آب به مدت 2 شبانه روز خیس کرده سپس با حرارت ملایم آن را جوشانده تا آب به یک لیوان برسد، سپس صاف نموده در 2 یا 3 نوبت با کمی عسل مخلوط کرده میل شود. بعد از آن بیمار هنگام اجابت مزاج بر روی یک ظرف آب نیم گرم بنشیند تا کاملاً کرم کدو که همانا سر آن می‌باشد دفع گردد زیرا اگر سر آن باقی بماند مجدداً رشد می‌نماید. اما برای از بین بردن کرم کدو داروهای شیمیایی البته زیر نظر پزشک بهتر است. 

24 در موقع خوردن جوشانده پوست انار از خوردن روغن کرچک خودداری شود. زیرا ممکن است ایجاد مسمومیت نماید.

25 جوشاندة پوست انار جهت ترشحات سفید خانم‌ها مفید است.

26 از ترکیب گلهای له شدة انار با روغن کنجد برای سوختگی استفاده می‌شود.

27 طبع انار سرد و تر است.

28 پوست آن سرد و خشک است.

29 انار شیرین طبیعت سرد، معتدل و کمی تر دارد.

30 انار تولید کنندة اخلاط صالح است. همانا دو گونه خلط وجود دارد یکی مفید و دیگر غیر مفید که انار تولید کننده نوع مفید آن است.

31 برای رفع درد سینه یا سرفه خشک سر انار را سوراخ کرده سپس روغن بادام شیرین داخل آن ریخته و روی آتش بگذارند تا روغن جذب شود آن گاه بخورند بسیار خوب است.

32 انار ترش نیروی جنسی را کاهش می‌دهد.

33 عصارة گل انار و گلاب برای ورم چشم مفید است. بصورت ضماد با احتیاط مصرف شود.

34 گل انار با آب بارهنگ برای زخمهای آلات تناسلی آقایان مفید است. گل انار + عرق بید + عرق بیدمشک + عرق کاسنی + بارهنگ سپس زخم را بشویید.

35 به جای گل ما می‌توانیم از پی سفید داخل انار استفاده کنیم. (مورد شماره 34)

36 کسانی که می‌خواهند نوزادی زیبا داشته باشند در دوران حاملگی در فواصل غذا و ظهر و شب انار بخورند.

37 خوردن انار مستی را رفع می‌کند.

38 انار جهت صفرا و تب صفراوی مفید است. قبل از غذا میل شود.

39 بهترین موقع خوردن انار صبح ناشتا با کمی گلپر است.

40 جوشاندة گل انار درمان کنندة پیوره و خون ریزی لثه می باشد.

41 پودر پوست انار برای التیام زخمهای کهنه مفید است.

42 کسانی که مزاج گرم دارند انار ترش برای آنها مفید است.

43 اگر انار با دانه خورده شود از صدا کردن شکم جلوگیری می‌کند.

44 امام صادق (ع) می‌فرمایند: بخورید انار را با پرده‌های وسط آن تا معده را صیقل دهد و هوش را زیاد کند.

45 حضرت علی(ع) می‌فرمایند: به کودکان خود انار دهید تا زودتر به سخن آیند.

46 کسانی که بیماری قند دارند از انار استفاده کنند.

47 اگر آب انار را با شکر و نشاسته و صمغ عربی و روغن بادام بجوشانیم و نیم گرم میل شود باز کنندة ادرار و تقویت کنندة دستگاه ادرار و مثانه است.

48 انار دفع کنندة مضرات دخانیات می‌باشد.

49 اگر انار را با پوست و دانه به طور سالم بپزند و سپس کوبیدة آن را در محل خارش بگذارند خارش را برطرف می‌کند.

50 اشخاصی که دارای طبع سرد و تر هستند بعد از خوردن انار کمی زنجبیل با نبات بخورند.
 
 
 

چرا خدا اجازه می دهد رنج ببریم.

 

 

 

در کتب آسمانی آمده، “خداوند سرچشمه عشق است.”

اما اگر واقعاً خدا سرچشمه عشق است، چرا اینقدر رنج و بدبختی وجود دارد؟

چرا با عمل وحشیانه طبیعت اینهمه آدم در سال می میرند و چرا برای سیر کردن شکم صدها هزار انسان که از گرسنگی رنج می برند، غذای کافی وجود ندارد و چرا اینقدر ظلم و ستم بر مردم اعمال می شود؟ چرا اتفاقاتی مثل تراژدی که در شهر اوکلاهاما شاهد بودیم روی میدهد که دیوانه هایی به جان مردان، زنان و کودکان بی گناه بیفتند؟

در یکی از رمان های هیو والپول، یک مرد جوان می گوید، “میدانی وانسا، خدا نمی تواند وجود داشته باشد. باید به این مسئله ایمان پیدا کنی…از خودت بپرس، چطور می تواند خدا وجود داشته باشد و زندگی اینطور باشد؟ اگر خدایی بود باید از خودش دلگیر می شد.”

یک نفر که موضوع سخنرانی این هفته ام را دیده بود می گفت، “اینم عجب سوالیه.” و واقعاً هم همینطور است. چند شب پیش همسرم سوال کرد که موضوع سخنرانی این هفته ام چیست و وقتی به او گفتم که موضوع “چرا خدا اجازه می دهد رنج ببریم؟” است، گفت، “آره واقعاً چرا؟”

حتی وقتی نگاهی به این “چرا؟” می اندازم، صداهایی را می شنوم که در گوشم زنگ می زنند، “مال ما این نیستیم که متعجب باشید چرا، مال ما این است که فقط انجام دهید یا ………”

اولین مشکل در مواجهه با مشکل رنج کشیدن، نظریه قدیمی متداول بین خیلی از مسیحی هاست که اشتباه است بپرسیم، “چرا؟” نباید در مورد وجود انسان و مشکلات او از خدا گله کنیم.

اما پیشنهاد من برعکس این است. پرسیدن “چرا” نه تنها اشکالی ندارد بلکه اولین قدم به سمت آشتی با پروردگار درخلال درد و رنج است و کاملاً با سنت کتب آسمانی هماهنگ است:

حضرت موسی با قوم خود در بیابان به جانب خدا فریاد می زند، “خدایا چرا در حق این مردم بدی می کنی؟”
جدعون در زمان غم و ناراحتی می گوید، “اگر خدا با ماست، پس چرا این اتفاقات برای ما می افتد؟”
حضرت ایوب که نماد مواجهه با مشکلات و رنج هاست می گوید، “من زندگی خودم را دارم، آزادانه گله وشکایتم را ابراز می کنم و به تلخی روحم سخن می گویم. به خدا می گوید، آیا ستم دادن به من به نظرت درست است؟”

و اگر هنوز هم متقاعد نشده اید، سخنان خود حضرت عیسی را بشنوید: “خدای من، خدای من، چرا من را به خودم واگذاشته ای؟”

پس حالا که اینطور است، اجازه بدهید ما هم پیش برویم و بپرسیم، “چرا؟” “چرا خدا اجازه می دهد رنج ببریم؟”

پرسش “چرا” به چهار نوع مشکل و سختی نمود دارد که منجر به رنج و بدبختی می شود. اجازه بدهید نگاهی اجمالی به آنها بیندازیم:

۱٫ بلایای طبیعی

گردبادی به یک شهر حمله ور می شود، سیل جامعه ای را نابود می کند، آتش قومی را در هم می کشد، و تصادفات که ھر سال جان تعداد بیشماری از مردم را می گیرد. مثلاً خدا نمی توانست وقتی یک هواپیما درحال سقوط کردن است، نیرو جاذبه را نگه دارد؟

ایده خیلی خوبی به نظر می رسد اما اگر نیروی جاذبه ناگهان قطع شود، همه جهان بر هم می ریزد.

شاید بتوان با مشکلات و سختی های ناشی از بلایای طبیعی کنار بیاییم اما درمورد این چطور:

۲٫ بیماری ها

چرا خدا زندگی را طوری خلق کرده که بعضی از سلولهای بدن تخریب می شوند؟ آیا نمی توانست زندگی انسانها را طوری خلق کند که هیچوقت به بیماری و مریضی گرفتار نمی شدند؟

این هم در نظر اول ایده خوبی به نظر می رسد مخصوصاً وقتی صحبت از بیماری جوانها و کودکان باشد. اما وقتی زندگی واقعیت می شود همه انواع و اشکال زندگی نیز ممکن می شود، حتی سلولهای بیمار. خیلی از بیماریها متعلق به گذشته است و با پیشرفت علم پزشکی درمان آن پیدا شده است. به نظر می رسد که انسان باید همراه با خدا برای از بین بردن مشکلات و دشواری های انسان تلاش کند. بااینکه دردآور است اما گاهی اوقات فشار و چالش و درد زندگی است که باعث می شود بیشترین تلاش خود را به کار گیریم.

بیماری و مریضی با همه بدی که دارند اما بخشی از انسانیت و مرگ و میر انسان هستند. خداوند قصد نداشته است که در این جهان به انسان عمر جاودانه بدهد.

۳٫ درد روحی و احساسی

چرا باید متحمل دردها و ناراحتی های روحی شدید بشویم؟ چه از دست دادن عزیزی باشد یا شاهد درد کشیدن یکی از عزیزان بودن، گاهی اوقات دردهای احساسی است که باعث می شود آن “چرا”ها به زبانمان بیاید.

خیلی خوب یادم می آید شبی را که با چشمهای گریان رو به آسمان نگاه می کردم و از خدا می پرسیدم، “چرا؟ چرا بایداینطوری شود؟” و خوب یادم می آید که همان موقع سوال دیگری به ذهنم آمد که “آیا برای فرار از این فقدان، دست از تجربه عشق می کشی؟”

۴٫ بدی های انسانی

یک آهنگ معروف بود که می گفت، “چطور آدما میتونن اینقدر بی احساس باشن، چطور میتونن اینقدر سنگدل باشن؟”

نامهایی مثل جان واینه و جفری داهمر بعنوان نمونه هایی از بدترین نوع شر در زمین در ذهن همه ما حک شده اند. تیم مک ویگ هم به آن لیست اضافه شده است.

خوب گوش کنید. من کاملاً متقاعد شده ام که در صورت شر انسانی است که می توان شیطان واقعی را دید.

و هنوز هم… حتی در صورت شر انسانی مثل آنچه که شهر اوکلاهما دیدیم دقیقا آنچه سنت پاول نوشته را می بینیم: “همه چیز برای آنها که خداوند را دوست دارند، خوب پیش می رود.” که می تواند تصویر آن مرد آتش نشانی را در شهر اوکلاهما فراموش کند که کودک یک ساله ای را از لاشه هواپیما بیرون می کشید. آن کودک به طرز تاسف برانگیزی جان سپرد. اما تصویر مرد آتش نشان و مادر آن کودک که شریک در غم از دست رفتن کودک همدیگر را در آغوش گرفته بودند به یاد ماندنی است. یعنی غریبه ها درمیان رنج و بدبختی با هم همدردی می کنند.

اینجا نکته مهمی است که درمواجهه با درد روحی و احساسی باید به یاد داشته باشید. وقتی آسیب روحی دیده ایم، به دنبال پاسخ های عقلانی و منطقی نیستیم. تصور کنید که به حادثه اوکلاهما نگاه می کردید و می پرسیدید، “خدایا چرا؟” و بعد یک فرمول علمی جادویی در آسمان با پاسخ ظاهر می شد… “به خاطر این است که x+y بر جذر y و….” آیا این راضیتان می کند؟ نه. راه حل اینجاست:

ما دنبال پاسخ برای مغزمان نیستیم بلکه به دنبال مرحمی برای زخمانیم.

وقتی آسیب روحی دیده ام، آسیب با مغزمان در ارتباط نبوده و روحمان را خدشه دار کرده است. بیشتر از اینکه به دنبال پاسخ چراهای خود باشیم، زجه می زنیم و از دردمان می گوییم. از این گذشته، آخرین باری که اتفاق فوق العاده ای برایتان افتاد و از خدا پرسیدید، “چرا من” کی بود؟

اجازه بدهید درسهایی برایتان عنوان کنم که شما را در دردها و ناراحتی ها به خدا نزدیکتر می کند.

۱٫ پرسیدن “چرا” از خدا اشتباه نیست.

به آخرین قسمت انجیل نگاه کنید….حتی پیامبر خدا نیز در رنج و بدبختی از خدا می پرسد، “چرا؟” و احساس تنهایی می کند.

۲٫ خدا برای تنبیه ما رنج و ناراحتی نمی فرستد.

انجیل متی مسیحی به ما نشان می دهد که روح او بر غم و اندوه غالب شده بود. “روح من تا حد مرگ انباشته از درد است.” تابه حال آنرا حس کرده ای؟ مسیح هیچ کار اشتباهی انجام نداده بود. درواقع، او کسی است که در هماهنگی کامل در بهشت با خدای خود زندگی می کند. اگر کسی در دنیا باشد که به هیچ وجه شایسته تحقیر، طرد شدگی و درد نباشد، اوست. پس خدا برای تنبیهمان درد و ناراحتی نمی فرستد.

۳٫ خدا در رنج و تنهایی ما را تنها نمی گذارد، او هم کنار ما رنج می کشد.

کمی به آن فکر کنید. وقتی زجه می زنید که “چرا؟” برای کسی زجه می زنید که می داند این چرا چرا کردن ها، احساس تنهایی و طردشدگی و احساس درد فیزیکی و احساسی یعنی چه.

نه، خدا وقتی ما درد می کشیم غایب نیست و درست کنار ماست. یکی از دوستانم می گفت که در بدترین و دردآورترین تجربه زندگیش به سمت خدا زجه زده است که “وقتی پسرم مرد کجا بودی؟” بعد صدایی نرم و آرام را شنیده که می گوید، “من همانجا بودم که تو بودی وقتی پسرم مرد.”

چرا درد و رنج و بدبختی زندگی ما را نابود می کند؟ چرا خدا اجازه همچنین چیزی را می دهد؟ هر پاسخ عقلانی به این سوال قاصر خواهد بود. فقط پذیرفتن اینکه خدا در همه دردها کنار ماست باعث می شود که از تاریکی بیرون بیاییم.

و آخر اینکه انجیل به ما یاد می دهد که خدا هر اشتباهی را درست می کند، هر قلب شکسته ای را ترمیم می کند و هر دل خالی که به سمت او آمده را پر می کند. “…خدا خودش با آنها خواهد بود. هر اشکی را از صورت ها می زداید. مرگ دیگر وجود نخواهد داشت. درد و زجه و ناراحتی دیگر وجود نخواهد داشت.”
آنکه گفت، “به خاطر همه آن چیزهایی که دیده ام، برای چیزهایی که ندیده ام به خدا اعتماد میکنم” حقیقتاً راست گفته است.

 
 
 

خداوند هیچ وقت به حال خودمان رهایمان نمی کند

                                                                           

انسان‌ها به طور ذاتی دوست دارند که زندگیشان همیشه به دقت طراحی شود مثلاً یک شغل خوب و موفق، روابطی هماهنگ و بادوام و زندگی امن و راحت داشته باشند. ما زندگی می‌خواهیم که همیشه بتوانیم احساسات و عواطف خود را تحت کنترل داشته باشیم. دوست داریم زندگیمان متعادل و همراه با آرامش باشد. به همین دلیل است که وقتی موقعیت‌های غیرقابل‌پیش‌بینی به طور ناگهانی برنامه‌هایی که به دقت طراحی کرده‌ایم را برهم می‌زند، نمی‌دانیم چه باید بکنیم. معمولاً واکنشی منفی خواهیم داشت. خیلی وقت‌ها این موانع را علائم هشداری که توسط خداوند برایمان فرستاده می‌شود تا از گرفتن تصمیمات نادرست و رفتن به راه اشتباه جلوگیری کنیم، نمی‌بینیم.

می‌بینید؟ خداوند به ما اراده و اختیار داده است تا هر طور که دوست داریم زندگی کنیم، اما با مسئولیتی که مکلف می‌کند زندگیمان را در جهت شکوه و جلال بیشتر خداوند پیش ببریم. بااینحال در اکثر مواقع بدون توجه به هدفی که خداوند برای ما تدارک دیده است، هر طور که دوست داریم زندگی می‌کنیم. همیشه بر چیزهایی که می‌خواهیم اصرار می‌ورزیم و اگر آن را به دست نیاوریم، خدا را زیر سوال می‌بریم. ادعا می‌کنیم که خدا عادل نیست و همیشه می‌خواهد اول رنج بکشیم و فطرتمان را ثابت کنیم. اما در آخر بعد از همه آن عذاب‌ها و سختی‌ها، می‌فهمیم که خداوند دلایل خود را دارد و دلایل او همیشه به صلاح ماست.

من چنین تجربه‌ای داشتم، تجربه‌ای که به خاطر آن و رابطه مصیبت‌بارم خدا را زیر سوال بردم. من زنی شاغل هستم و زندگیم به آرامی و با برنامه پیش می‌رفت. با مردی که چون از نظر مالی کاملاً باثبات بود و خوب با هم راه می‌آمدیم، باور داشتم که سرنوشت من است یک رابطه عاشقانه داشتم. حتی برنامه ازدواج هم داشتیم. اما از بازی روزگار او برای ماموریت کاری مجبور به رفتن به کشوری خارجی شد و همانجا ماندگار شد. به نظر می‌آمد خدا روزگار را بر علیه من می‌چرخاند. با تصور اینکه او هیچوقت راضی نخواهد شد، از سر ناچاری تصمیم گرفتم با او رابطه‌ام را تمام کنم. اما در کمال تعجب دیدم که او هم قبول کرد. مجبور بودم سر تصمیمم بایستم. باید می‌گذشتم و زندگیم را پیش می‌بردم. این تجربه‌ای بود که به من ثابت کرد نباید هیچوقت در عصبانیت و ناچاری تصمیم بگیرم. اما فرصت پشیمانی نبود چون تصمیم خودم بود. روزها و شب‌ها به درگاه خدا دعا می‌کردم و از او می‌خواستم که مداخله کند و اوضاع را برایم درست کند. در قلبم ترس و شک ریشه دوانده بود. بعد از این چه بر سرم می‌آمد؟ اما خدا ساکت بود. دو هفته تمام افسرده و بدبخت بودم. فقط با خواندن قرآن و دعا بود که کمی قدرت پیدا می‌کردم. گاهی‌اوقات نیمه‌شب بخاطر ترس از تنها ماندن و تنها مردن لرزان از خواب می‌پریدم. آن روزها زمانی بود که تیرگی همه نگاه و فکر من را گرفته بود. از تنها زندگی کردن، از اینکه هیچ مردی دوستم نداشته باشد، می‌ترسیدم. زمان برای من خیلی زود می‌گذشت. روزی با آیه‌ای در قرآن مواجه شدن که باعث شد بفهمم خداوند هیچوقت هیچکس را در زمان درد و اندوه به حال خود رها نمی‌کند. فقط باید همه چیز را به خدا بسپارید و خواهید دید که بارتان را سبک‌تر می‌کند. این دقیقاً همان اطمینان‌خاطری بود که به دنبال آن بودم. این پاسخ همه شک‌ها و تردیدهایم بود. مطمئناً اگر قدرت تحمل آن را نداشتم خداوند هیچوقت این درد را نصیب من نمی‌کرد.

خداوند اگر عشقی برای جایگزین کردن نداشته باشد، هیچوقت اجازه نمی‌دهد عشقی را از دست بدهم. وقتی بالاخره این خقیقت را پذیرفتم که بین من و آن مرد هیچ چیز دیگری باقی نمانده است، به این عقیده رسیدم. این زمانی بود که تصمیم گرفتم همه چیز را به خدا واگذار کنم تا من را با معجزات خود غافلگیر کند. این همان زمانی بود که به این نتیجه رسیدم که خدا برنامه‌های بیشتری برای من دارد. بعد از آن بود که روحم تازه شد و دیگر از ترس و شک و تردید رنج نمی‌بردم. وقتی فردی مردد باشد، هیچوقت نمی‌تواند به آرامش برسد. اما وقتی تصمیم می‌گیرد که ترس و تردید خود را رها کند، کم‌کم اطمینان پیدا می‌کند و درهای فرصت‌های جدید را به سمت خود باز می‌کند. من بالاخره این واقعیت که آن مرد دیگر هیچوقت برنمی‌گشت و من باید با این مسئله کنار بیایم و آن را فراموش کنم را قبول کردم. من این فرصت را که خدا اراده کرده بود به هر دلیلی برای من اتفاق بیفتد را قبول کردم. آن دلایل ممکن است برای من مشخص نباشند اما می‌دانستم که زمانی خواهد رسید که بتوانم قدردان آن تجربه دردناک باشم. به همین ترتیب بود که زندگی من سپری شد، با ذوقی تازه عشق به کارم را دوباره به دست آوردم. به خاطر این دیدگاه‌های تازه توانستم خیلی زود او را فراموش کنم. دیگر آماده بودم که با آدم‌های جدیدی آشنا شوم که ممکن بود دوستشان داشته باشم.

اما خداوند هیچوقت به شما نمی‌گوید که کدامیک از آن افرادی که با آنها آشنا می‌شوید بالاخره بخشی از زندگی شما خواهند شد. گاهی‌اوقات، حتی ممکن است آن افراد را نبینید چون هیچوقت انتظار نداشته‌اید به سمت شما بیایند. متوجه نمی‌شوید که خدا دوباره اتفاقاتی کاملاً غیرقابل‌انتظار برایتان تدارک دیده است. خدا همین است! هیچوقت راه را به شما نشان نخواهد داد. باید خودتان با دعاها، نیایش‌ها و امیدهایتان راه را کشف کنید.  و گاهی‌اوقات انتخاب خدا برای شما ممکن است آن انتخابی نباشد که خودتان می‌خواهید. اما در آخر، اگر خدا خواسته باشد، سرنوشت زندگی‌های شما را به هم می‌رساند تا بتوانید همدیگر را دوست داشته باشید.

بله، من هم درست در غیرقابل‌انتظارترین جای ممکن با عشقم روبه‌رو شدن. این عشق اعتماد و ایمان من به خدا را محکم‌تر می‌کند زیرا می‌دانم اتفاقات خوب هم ممکن است بیفتد. باید بگویم با فردی آشنا شدم که بسیار بهتر از آن فرد قبلی بود. حقیقتاً خدا نمی‌خواسته که من با آن عشق بمانم زیرا عشق بزرگتری برای من داشته که رضایت و خوشبختی را برایم به ارمغان آورده است.

درواقع خدا همیشه به ما نظر دارد و هیچوقت ما را به حال خود رها نمی‌کند.

فضیلت تکیه کردن به خداوند در مشکلات زندگی   

خسته شده بود. قلبش مالامال از خشم و عصبانیت بود. چرا خداوند جوابش را نمی‌داد؟ چرا از آن موقعیت نجاتش نمی‌داد؟

کم‌کم دعا کردن‌هایش را کمتر کرد. یک روز متوجه شد دیگر به جز دعاهای روزمره‌ای که قبل از غذا خوردن می‌کرد، هیچ دعایی نمی‌کند. متوجه شد که دیگر هیچ انتظاری از خدا ندارد. اعتماد او به بزرگی خدا در گرمای مشکلاتش و سکوت خدا ذوب شده بود.

این مشکل خیلی‌هاست. خیلی‌ها به مرور زمان فقط از روی عادت یا ترس از روز جزا دعا می‌کنند. بعضی‌ها وقتی زندگی‌شان به سختی می‌خورد و آنطور که انتظار دارند از خداوند نشانه و کمکی نمی‌بینند، ایمانشان را از دست می‌دهند. خیلی‌ها هم آنقدر درگیر مشغله‌های زندگی می‌شوند که به کلی خدا را فراموش می‌کنند. خیلی‌ها هم از نمود مذهب در جامعه ناامید شده و بزرگی خدا را هم با همان خط‌کش اندازه می‌گیرند.

وقتی ایمانمان از یاری خداوند را از دست می‌دهیم خیلی راحت ممکن است به مغز خودمان برای تصمیم‌گیری‌های زندگی تکیه کنیم. ایمان به خدا در زمان‌هایی که شرایط زندگی‌مان سخت می‌شود کار آسانی نیست. خستگی‌ها، مشغله‌ها و آسیب‌هایی که در زندگی می‌بینیم باعث می‌شوند زمین بخوریم و خیلی وقت‌ها نمی‌دانیم چطور دوباره روی پاهایمان بایستیم. ایمان مثل ریسمانی می‌ماند که پاره کردن آن شما را میترساند.

ایمان به خدا در زندگی حتی وقتی هیچ معنی برایتان ندارد یعنی در دست نگه داشتن ریسمان خرد و فضیلت. در همه آموزه‌های دینی یاد گرفته‌ایم که حفظ ارتباط با خداوند از طریق نماز و دعا میسر است. تکیه کردن به خداوند حتی وقتی سکوت کرده است، پاداشی عالی برایمان خواهد داشت.

حفظ آن ارتباط با خداوند انتخابی است که پیش رویتان است. قدم به قدم، در مسیر مه‌آلودی که پیش رو داریم، می‌توانیم انتخاب کنیم که به خداوندی که بهترین را برای ما می‌خواهد اطمینان کنیم و به قدرت او تکیه کنیم تا راه را نشانمان دهد یا اینکه انتظاری از او نداشته باشیم و طبق عقل و درک خودمان جلو برویم.

وقتی بدون دعا کردن به درگاه خداوند زندگی‌مان را پیش می‌بریم نشان می‌دهیم که به او هیچ اعتمادی نداریم. خیلی وقت‌ها شاید زبانی بگوییم که به او و قدرتش اعتقاد داریم ولی با روش زندگی کردنمان نشان می‌دهیم که باور نداریم او ما را می‌بیند و حواسش به ما هست.

لازم است یکسری سوالات سخت را از خودمان بپرسیم…

آیا واقعاً باور داریم که خداوند بهترین‌ها را برای ما می‌خواهد؟

آیا واقعاً باور داریم که او امروز به ما قدرت می‌دهد که بتوانیم مسیرمان را پیدا کنیم؟ حتی در تاریکی و سکوت؟

اگر می‌خواهید انتخابتان این باشد که در مسیر زندگی به خداوند تکیه کنید، این مراحل کمکتان می‌کند محکم‌تر به آن ریسمان چنگ بزنید و خرد و فضیلتی که تکیه کردن به خداوند برایتان می‌آورد را کشف کنید.

– شکرگزاری کردن

خداوند را بخاطر کارهایی که در گذشته برایتان کرده شکر کنید. کل زندگی‌تان را مرور کنید. از او بخواهید زمان‌هایی را یادتان بیاورد که کنارتان بوده است. بعد چیزی را در زندگی امروزتان پیدا کنید که باید بخاطر آن شکرگزار باشید.

– توبه کردن

نزد خدا اظهار پشیمانی کنید از اینکه اجازه داده‌اید چیزهایی وارد قلب و زندگی‌تان شوند که می‌دانستید خداوند را از شما ناامید می‌کند. به درونتان نگاه کنید و برای تغییر رفتارها، افکار، انگیزه‌ها و اعمالی که نیاز به اصلاح دارند، از خداوند کمک بگیرید.

– متحد شدن

روابط برهم‌خورده‌تان را از نو بسازید. اگر کسی را ناراحت کرده‌اید یا کسی شما را ناراحت کرده، همیشه فرصت بازگشت هست. خداوند راه آن را برایتان باز گذاشته است. اگر اینکار برایتان میسر نیست، تکه‌های شکسته قلبتان را نزد خداوند بگذارید تا او ریشه خشم و کینه را از دلتان بیرون بیاورد.

– تقسیم کردن

این مسیر را با دیگران تقسیم کنید. در زمان سختی‌ها که ایمان کمرنگ‌تر می‌شود. دوستی پیدا کنید که همراه با شما و برایتان دعا کند. از مشکلاتتان برای او بگویید و از او بخواهید در این مسیر همراهی‌تان کند. کمک گرفتن در زمان‌های ضعف و سختی، قلبتان را التیام می‌دهد و قدرتتان را برای ادامه مسیر بیشتر می‌کند.

– وقت گذاشتن

با خداوند وقت بگذرانید. اگر قلبتان سرد شده است، کمی وقت کنار گذاشته و دعا بخوانید یا گوش کنید. قلبتان را که سختی‌های زندگی آن را سخت و سرد کرده است آماده کنید. یاد بگیرید که در حضور خداوند وقت بگذرانید و مطمئن باشید روحیه‌تان بسیار تغییر خواهد کرد.

وارد عمل شوید

۱. از همین امروز با روش‌های جدید به خداوند تکیه کنید.

به او حتی در سکوت و تاریکی اعتماد کنید. فضیلت اعتماد و ایمان به خداوند نتیجه‌ای در زندگی‌تان بر جای خواهد گذاشت که غافلگیرتان می‌کند.

۲. با یک روحانی صحبت کنید

گاهی اوقات بیرون ریختن چیزهایی که در قلبتان است خیلی کمک می‌کند. برای اینکار پیش روحانی‌های مذهبی بروید تا راهنمایی‌تان کنند.

 
منبع.http://www.mardoman.net/life/
 
 

                                            

روشها و راه های نزدیک شدن به خدا
توسط madmin ۲۴ آذر ۱۳۸۸ تعداد مشاهده : 108,742تغییر سایز فونت :A A A
 

اگر همواره احساس نگرانی ، اضطراب و یا تنهایی دارید ، راه حل آن نزدیکی به خدا و قدرت الهی است . دوستی و نزدیکی با خداوند ، برای شما آسایش ، امنیت و خوشبینی را به همراه دارد. نگران نباشید ، هر فردی در هر موقعیت که زندگی می کند ، می تواند با نیل به خداوند ، از لحظات خوشی بهره مند شود.

بله ، در آغاز شروع به این رابطه ممکن است حس کنید که این نزدیکی و میل ، یک طرفه است اما خیلی زود متوجه یکی سری علائم ظریف، ولی عمیقی می شوید که متوجه حضور و همیاری خداوند با خود خواهید شد . وقتی با خداوند راز ونیاز می کنید ، حس شور و هیجان تمام جسم شما را در بر می گیرد و یا وقتی از او پرسشی دارید ، پاسخ خود را “ناخودآگاه” از طریقی “غیر منتظره” دریافت خواهید کرد. متوجه حمایت ها  و معجزاتی ظریف در مسیر زندگی می شوید و یا با گذشت زمان، عملا” یاری او را درک می کنید .  در این راه ، علم درک مسائلی را که قبلا” قادر به درک آن نبودید را کسب میکنید و زیبایی هایی را مشاهده می کنید که هیچگاه ندیده اید. صبحگاه با نوینی دل انگیز الهی از خواب بر می خیزید و یا شاید وی در طول روز علائمی را در اشکال مختلف برای شما نمایان کند . خداوند دارای قدرتی بی انتها و بی پایان است، وقت را تلف نکنید و با شرو

ع آن ، لحظات  خود را با الطاف الهی نورانی کنید.

در اینجا به هفت گام جهت آغاز نیل به نزدیکی الهی اشاره کرده ایم:

۱- اول برای بستن عهدی نزدیک و لذت بخش نیت کنید و تصمیم بگیرید . بصورت نوشتاری همواره آن را در جلوی دید خود در منزل یا محیط کار قرار دهید.

۲- می توانید از تجربه روابط خوشایند خود در زندگی استفاده ببرید . چگونه این رابطه را گسترش می دادید ؟ چگونه بهبود می بخشید ؟ فهرستی از این موارد تهیه کنید. برای مثال ، در روابط مورد دلخواهمان  ، ما بارها و باره با یکدیگر حرف می زنیم و به سخنان هم گوش فرا می دهیم . اوقات خود را با هم سهیم می کنیم ، هیجانان و ترس هایمان را در میان می گذاریم ، تا حد امکان و بدون توقع ، به یکدیگر عشق می ورزیم … بعد از اتمام فهرست خود ، از آنها برای چگونگی شروع و تمدید رابطه ی خود با خداوند یکتا الگو بگیرید.

۳- اگر  در این رابطه روراست و بی پرده گام بردارید ، معنای قوی تری به این رابطه می بخشید. هر چه قدر هم صدمه و آسیب دیده باشید از جانب او حمایت خواهید شد. در نزدیکی به خدا ، در بیان احساسات و بروز آن در مقابل خداوند بطور کامل بی پروا و روراست باشید و اجتناب نکنید.

۴- کاملا” دقت کنید و گوش فرا دهید . برخی اوقات اینقدر غرق در تقاضا و درخواست هایمان از خداوند می شویم که دیگر به کلی از یاد می بریم که باید به دریافت علامات پاسخ ها از جانب وی نیز توجه کنیم . کاملا” تمرکز کنید ، چرا که ممکن است نشانه های الهی بطور کاملا” واضح و آن طوری که شما خواستید نباشد، بلکه در حالت و زمان و مکان دیگر ، این نشانه ها و آیات نمایان شوند.

۵- همواره در مقابل خدا احساسات خود را بیان کنید و سپاسگزار باشید. خیلی سخت نیست ، زیرا که عشق الهی برترین و والاترین عشق است .

۶- ابتدا با خود مهربان باشید و به خودتان عشق بورزید . شما مخلوق خداوند یکتا هستید. اگر خودتان را قبول نداشته باشید ، در واقع قدرت الهی را قبول ندارید و برای داشتن عشق به خود ، از خدا یاری بخواهید .

۷- فرصتهای جدید را با آغوش باز بپذیرید . همیشه به یاد داشته باشید که نیروی خداوندی ، بسی عظیم تر و وسیع تر از آن تصوری است که شما در ذهن خود دارید ، بنابراین در طلب خواسته ها و خواهش های خود از وی تنها به چیزهای کوچک در زندگی اکتفاء نکنید . خداوند ، قدرتی بی انتهاست ، پس از او تا بی نهایت طلب کنید. تعجب نکنید اگر در نهایت شما به یک درون بینی و حس فطری رسیدید که این حس غیر قابل توصیف است و شما  را در انجام امور زندگی هدایت خواهد کرد .

نیل به نزدیکی و شکوفا شدن این رابطه خیلی زمان نمی برد . مادامی که این حس نزدیکی در شما ایجاد شود ، دیگر این قدرت الهی است که این رابطه را زیباتر و صمیمی تر جلوه می دهد . برای مستحکم تر شدن این رابطه ، بهتر است آرام و پیوسته پیش بروید و نخواهیم که به یکباره به بطن این قدرت الهی پی ببریم !! ( مثل این است که برای دیدن غنچه داخل یک گل سرخ زیبا ، گلبرگهای اطراف آن را جدا کنیم تا بتوانیم غنچه آن را ببنیم !! )که مسلما” شما را از مسیر خود دور می کند ، چرا که انسان گنجایش درک آن را ندارد . بدانید که خداوند یکتا ، همواره شما را دوست دارد و  بر آن است تا شما از ثمره های شگفت انگیز و زیبای این رابطه همیشه لذت ببرید.0
 
منبع. http://www.mardoman.net/life/conwithgod